Herman van Veen 75: ...dat kun je wel zien dat is hij…

‘Vandaag een jaar geleden vroeg iemand van het theater mij of ik al wist wat we zouden komen spelen. Jee, dacht ik, dat hangt van zo veel af. Hoe toekomstbestendig kan op mijn leeftijd zo’n aankondiging zijn? Het gaat immers altijd anders dan je denkt ook als je denkt het zal wel anders gaan dan je denkt dan gaat het toch nog anders dan je denkt. Zoals Judith, een vriendin, laatst op een feestje zei.

Bart Cannaerts: We moeten nog eens afspreken

‘Ik had een hele hoop potentiële titels voor mijn nieuwe voorstelling, maar deze dekte het best de lading. En daarmee is die het dan ook geworden.

Voila.

Euh.

Dat was het eigenlijk.

Dus ja.

Goh.

Kaartjes kopen dan zeker?'

Met tal van groeten,

Bart.

Kommil Foo: Oogst

Een piano, een gitaar, een viool en hun twee karakter-stemmen: meer hebben de broers Walschaerts niet nodig om hun publiek een memorabele avond te bezorgen. 

Dertig jaar onafgebroken maken en spelen. Hoog tijd dus om uit al dat moois een nieuwe voorstelling te destilleren. 

Zonder circus, intiem. 

Raf, Mich, hun mooiste liedjes en hun strafste verhalen. Kommil foo op z’n best!

Regie: Ineke Nijssen en Walter Janssens